Pagbabago

 

Pagbabago

Dear tyo Yrot

Itago nyo po ako, anim kaming magkakapatid ngunit maagang kinuha ng langit ang isa kong kambal na kapatid.  ako ang  panganay sa aming lahat dahil dito nasakin ang responsibilidad na mapangalagaan ang aking mga nakababatang kapatid ngunit imbes na maging huwaran ay naging kabaliktaran  

ako po yung tipong easy-go lucky wala akong pakialam sa mga pag-aaral at ginagawa ko ang mga bagay na hindi ginagawa ng mabuting estudyante samantalang ang lahat ng aking mga kapatid ay palaging umaakyat sa entablado at may nakasuoot na medalya at lahat sila ay nakatungtung sa mga top section na hindi ko man lang narating sa buong buhay ko.

Pero nabago ko naman ang pag-uugaling yon nang makatungtung ako ng senior high school Nagbago ang aking pananaw sa buhay ng makilala ko ang isang guro na nagpupush sa kin na lampasan ang limitasyon ko. siya ang guro ko sa practical research medyo strikto sya ngunit mabait kung  minsan.  napakaterror nyang guro kahit na ayaw kong mag-aaral ay napipilitan akong mag-aral dahil tiyak pag di ko inaral ang isang paksa ay tiyak sasabunin nya ako hanggang sa isang araw parang naging normal na sakin ang pag-aaral at  naitanim nya sa aking isipan ang mga kailangang kong gawin  at lumapit ako  ang mga responsibilidad na matagal ko nang tinatakasan. malaking pagbabago ang inihatid saking ng gurong iyon na magpatuloy sa pagaaral sa kolehiyo kahit na wala naman akong balak at hindi ko naman ito plinano. Binago niya ang mga baluktot kong pananaw

Unti unti akong nababago sa pagdaan ng panahon nang hindi ko namamalayan dahil sa patuloy lang akong nakikibagay sa takbo ng aking kapaligiran at maraming pang masakit na pangyayari ang napagdaanan ko na nagtulak sa akin upang magbago

Taong 2020  kasalukuyang sumasailalim sa pandemya ang buong pilipinas, isa ako sa mga mag-aaral na naapektuhan na pangyayaring iyon napalitan ng online classes ang dating face to face na moda ng edukasyon  Dahil sa pangyayaring iyon ay umuwi muna ako sa aming bayan at doon ko ipinagpatuloy ang aking pag-aaral  Bilang panganay inaatang sa kin ng aking mga magulang ang pag-aalaga at pamamahala sa aming tahanan Nagtratrabaho kase noon si papa sa maynila at kasalukuyan namang nag-aaply si mama upang makapagtrabaho sa ibang bansa nasa maynila rin siya noong panahong iyon Kaming magkakapatid lang ang naiwan noon sa bahay at hindi naging madali para sa akin na mapamahalaan ang bahay, nagkakaroon ako ng mas maraming Gawain na hindi ko naman dati ginagawa dahil kasama ko pa noon ang aking mga magulang

Ilan lang sa mga Gawain ko ang paghuhulog sa card, pagkuha ng modyul sa paaralan para sa apat kung kapatid na iba’t iba pa ang skedyul at lokasyon ng paaralan  hindi kase pinamamayagan noon ng mga paaralan na pumasok ang mga edad 18 pababa sa paaralan, kasama na rin ang pamamalengke, pag-aalaga ng mga hayop paglilinis ng aming bahay, pagbabayad ng kuryente may mga kailangan pa akong lugar na puntahan na di ko naman kabisado at ibat iba pang mga utos ng aking mga magulang na kailangan kong tuparin

Dahil sa magkakalayo ang bawat lokasyon na dapat kung puntahan napagpasyahan kong gamitin ang aming motorsiklo dahil na rin sa payo ng ilan naming kapitbahay na mas magiging madali para sakin ang lahat kung magtututo ako nito  kayat napagpasyahan ko na gamitin ang aming motorsiklo na matagal ding nakatenga sa bahay kinalas ko pa ang gulong para maipa volcanize at pinakiaalaman ko ring ang ilang mga pyesa  napakadali lang na kalasin ngunit ang hirap pala nitong mabuo kahit saan ko nalang nilalagay ang mga turnilyo at bwala natapos ko rin succesfull ang operasyon

mabilis kong nakabisa ang pagdadrive ng motorsilo dahil na rin noong hayskul pa lang ako marunong na akong maglabalanse gamit ang lumang  bike ng aking kaklase sa loob ng isang lingo marunong nako na magmotor  sinubukan ko na ring dalhin ang motor sa kabayanan lakas loob kahit na wala akong lisensya tuwang tuwa akong umuwi sa bahay dahil nakaligtas ako walang nangyaring masama at walang aksendente. Ngiti ng kapitbahay sumasalubong sakin na  para bang sinasabi ng ning ning ng kanilang mga mata ang katagang aba ang husay mo na “kaya mo naman pala” kakaibang paghanga sa sarili ang naramdaman ko noon

Makaraan ang halos isang buwan, isang normal na araw , katamtaman ang ihip ng hangin  maganda ang sikat ng araw kahit na medyo madulas ang daan bunga ng pag-ulan nitong  nakaraang gabi. Nagpasya ako na mamalengke dahil kulang na rin ang mga supply namin sa bahay Sumakay na ko sa motor, sinimulan ko na ang malakas na pagbirit sa selenyador, ang malakas na ugong ng motorsiklo nagpapadagdag sa king kumpyansa na magpatuloy. Nang maiangkas ko na ang aking kapatid ay nagsimula ng umikot ang  dalawang gulong ng motorsiklo

Inaamin ko na mabagal lang akong magpatakbo ng motorsiklo ngunit para sa king kapatid ay mabilis na ang ginagawa kung iyon, di nya ako naiintindihan ang sarap damhin ng hangin, di nya ba nararamdaman ang kalayaang ito? Nang makaabot na kami sa  pakrus na daanan  dahil di naman ako full time na kaskasero binagalan ko na ang pagmamaneho. Mabagal lang dahil malapit na rin kami sa  kabayanan. Nang biglang may humahagibis na Van bigla na lang sumulpot sa aking  mga paningin

Isang puting Van nakabangga ako ngunit yung van ay nagpatuloy pa rin sa tansya ko’y labinlimang metro ang layo sa amin nang bigla itong tumigil at bumalis sa aming pwesto

Bumaba ang nagmamaneho ng Van, isang matandang lalaki pakiwari koy mga nasa sengkwenta anyos ang edad. Sa tingin ko ang lalaking ito ay mayaman ebidensya ang malaking kadenang ginto na nakapuloput sa leeg nya at kulay pilak at ginto ang nakasuot na relo sa kaliwang bahagi ng kanyang kamay maging ang punto ng kanyang pananalita ay iba rin,  mapanglait

Habang inaayos ko ang motorsiklo sa pagkakatumba nito tinanong ko rin ang aking kapatid kong ayos lang ba ang kalagayan nito “ ayos ka lang ba? ok ka lang?” tumango lang sya sakin habang ipinapakita ang ilang galos na nakuha niya sa aksedenting iyon pinalakas ko ang kanyang loob “ayos lang yan malayo sa bituka” saad ko kasabay pagbibigay ko sa kanya  ng mapaklang pagngiti

Nang makababa  ang may –ari ng Van ay  parang maniningil agad ang kanyang kilos sabay tingin sa nagagasan niyang van nakikiusap ako sa may ari ng Van na “wag na nating itong paabutin sa pulis” Dahil alam ko wala akong lisensya lugi ako sa sitwasyong ito   “Paalisin nyo na lang ako pangako di na ako magpapakita sa inyo”  Habang nagsisidatingan ang mga tao at tinatanong kung sino nga ang tunay na may kasalanan akoy patuloy na nakikiusap sa may ari na patawarin.  Ang lahat ng pagpapaawa ay binigkas ko na kulang na lang ay lumuhod ako sa kanya habang hawak niya ang kanyang telepono at tinatawagan ang mga pulis. ang sabi ng matantanda ang lahat ay nadadaan sa mabuting usapan ngunit iba ito. iba ang pamamaraan wag na kayong maniwala sa lumang kasabihan  dahil “mas mabilis ang usapan kung may pera kang nakalaan” Naisip ko ring tumakas nalang  ngunit di ko ginawa dahil alam kong mas lalo lang itong lalala at baka maging most wanted of buenavista pa ako dahil sa kaso kong driving without licence at damage of property

Nagdatingan ng ang mga tao upang makiusyoso, mayroon ding mga sumisilip sa kanikanilang mga  tindahan  unti unti hanggang sa tuluyan na kaming mapagumpukan, tinatanong nila kong ano daw ba ang nangyari, sino ang may sala? sino ang nakabangga? kanino daw ba akong anak ? Sunod sunod silang nagtatanong, sinubukan kung sagutin ang kanilang mga tanong  hanggang sa may Dumating na rin na dalawang pulis sakay sa kanilang scooter na  sniper 150   Inimbitahan nila ako sa presinto kahit di ko naman kaarawan ay talagang nasorpresa nila ako  

Samantalang sa presinto ay sinamahan ako ng aking kapatid habang patuloy siyang umiiyak ang totoo hindi naman yung pangyayaring nakabangga ako ang nakapagbago sa kin Nagbago ang pananaw ko sa mundo nung Makita ko ang kapatid kong umiiyak sa harapan ko Iyak sya ng iyak na animoy papanaw na ako, at  parang tinutunaw ako ng sandaling iyon naninikip ang dibdib ko sa sama ng loob “ bakit nyo pinapaiyak ang kapatid ko ” ngunit kanino ako may galit  Sa pulis ba, sa may ari ba ng van, sa mga tao,  hindi sa sarili ko sinisisi ko ang sarili ko ako ang dahilan ako ang may sala. Nagbabadya nang tumulo ang aking luha  hindi ako dapat umiiyak sabi ko sa sarili ko  ayaw kong Makita nya akong umiyak ngunit tiningnan nya ako alam kong pumatak na ang luha ko ng sandaling iyon at sabay naming dinamayan ang sarili sa pagluha dahil yun lang tangi naming magagawa

Ayaw ko na maulit ang ganong pangyayari ayaw ko nang may umiiyak ng dahil sa kin ang sakit sa loob na Makita mo yung mahal mo na umiiyak ka tapos parang wala kang magawa

Kaya nasabi ko sa sarili ko na na tama na ang mga paglalaro, tama na ang paglalakwatsa at ang pagliliwaliw. ito na ang panahon para naman tanggapin ko ang responsibilidad ko sa mga buhay na nakaatang sa akin. ako ang nakakatatandang kapatid pero mas marami pang nagagawang tama ang mga kapatid ko kaysa sakin

 

Kinausap ako ng mga pulis tungkol sa insedenting iyon nagsabi naman ako ng totoo kahit na nauutal ako sa kanilang paulit ulit na tanong kinuha nila ang motor ko at ang sabi ng isang pulis ay kailangang si papa daw ang kumuha nito naisip ko na ibigay na lang ang dalawang libo na hawak ko noon pero ang sabi ng pulis ay kulang pa daw yun at magpasalamat na lang daw ako sa may-ari ng van  at di ako kinasuhan

Makaraan ang isang buwan  dumating si papa mula sa maynila inayos nya lahat naibalik din sa amin ang motorsiklo na naimpound Pagkadating nya ay inasasahan ko na magagalet sya sakin kase motor nya yun pero at di rin ako nagpaalam na gagamitin ko yun pero ay hindi nya naman ako  kinompronta hindi nya ako tinanong walang galet walang masakit na salita ang lumabas sa kanyang bibig ngunit para kin mas masakit ang pinaramdam nyang iyon sakin matatangap ko naman kong kagalitan nya ako at alam kong may kasalanan ako sa kanya  tanggap ko rin na nagkamali ako

pero naging maayos naman sya sakin pagdaan ng mga araw Pahapyaw nya pang sinabi sakin na mas mahalaga ang buhay ko kaysa sa motor at nagumpisa na nga ang pag eenroll para sa ikatlong taon ko sa kolehiyo nagbabadya na naman na kami ay maghiwalay Inihatid nya ako sa sakayan t at naghanda nang umalis sa aming bayan na dala ang mga bagong pananaw