Pagsusuri sa nobelang Banaag at Sikat
I. Ang May-akda
Si Lope K.
Santos ay isang tanyag na manunulat sa wikang Tagalog noong kaniyang
kapanahunan, sa simula ng ika-1900 dantaon. Bukod sa pagiging manunulat, isa
rin siyang abogado, kritiko, lider obrero, at itinuturing na Ama ng Pambansang
Wika at Balarila ng Pilipinas. Ipinanganak si Lope K. Santos sa Pasig, Rizal -
bilang Lope C. Santos - sa mag-asawang Ladislao Santos at Victoria Canseco, na
kapwa mga katutubo sa Rizal. Ngunit mas inibig na gamitin ni Santos ang titik
na K bilang kapalit ng C para sa kaniyang panggitnang pangalan, matapos na
makapag-aral sa Escuela Normal Superior de Maestros (Mataas na Paaralang Normal
para sa mga Guro) at sa Escuela de Derecho (Paaralan ng Batas). Naging dalubhasa
siya sa larangan ng dupluhan, isang paligsahan ng mga manunula na maihahambing
sa larangan ng balagtasan. Noong 1900, nagsimula siyang maglingkod bilang
patnugot para sa mga lathalaing nasa wikang Tagalog, katulad ng Muling
Pagsilang at Sampaguita. Siya ang tagapagtatag ng babasahing Sampaguita.
Sa pamamagitan
ni Manuel L. Quezon, naging punong-tagapangasiwa si Santos ng Surian ng Wikang
Pambansa. Kabilang sa mga katawagang nagbibigay parangal kay Santos ang
pagiging Paham ng Wika, Ama ng Balarilang Pilipino, Haligi ng Panitikang
Pilipino, subalit mas kilala rin siya sa karaniwang palayaw na Mang Openg. Napangasawa
ni Lope K. Santos si Simeona Salazar noong 10 Pebrero 1900, at nagkaroon sila
ng limang anak. Matapos maging
gobernador ng lalawigan ng Rizal mula 1910 hanggang 1913, naging gobernador
naman si Santos ng Nueva Vizcaya mula 1918 hanggang 1920. Naglingkod din siya
bilang senador para sa ika-labindalawang distrito ng bayan. Nagkaroon siya ng
karamdaman sa atay, ngunit hanggang sa huling sandali ng buhay ay hinangad ni
Santos na maging Wikang Pambansa ang Wikang Tagalog.
II. Ang Buod
Hinggil sa mga
buhay ng magkaibigang Delfin at Felipe ang nobelang Banaag at Sikat ni Lope K.
Santos: Si Delfin ay isang sosyalista, samantalang si Felipe ay isang anarkista.
Bilang sosyalista, naniniwala at hinahangad ni Delfin na mapalaganap ang
kaisipang sosyalismo sa lipunan, kung saan ang mga mamamayan ang may higit na
karapatan sa lahat ng mga gawaing pangangalakal, mga pag-aari, at mga pagawaing
pambansa. Bagaman isang mahirap na nag-aaral ng abogasya at nagtatrabaho bilang
manunulat sa isang pahayagan, matindi ang paniniwala ni Delfin na matatamo
lamang ang isang lipunang makamaralita sa pamamagitan ng mapayapang pamamaraan,
isang pakikibakang hindi nababahiran ng pagdanak ng dugo. Si Felipe naman na
may adhikaing anarkismo ay naniniwala sa marahas na pagbuwag sa mga
namamayaning kapangyarian at kalupitan ng mga mayayamang nagmamay-ari ng mga
lupain. Ibig niyang pawiin ang mga abusadong maykapangyarihan na naghahari sa
lipunan. Bagaman anak ng isang mayamang pinuno ng bayan, kinamumuhinan ni
Felipe ang mga gawi at karahasan ng kaniyang ama. Mas mamarapatin niyang
magkaroon ng pagkakapantay-pantay ang lahat ng uri ng mga mamamayan: walang
pagkakaiba ang mahihirap at ang mayayaman.
Dahil sa pagkamuhi sa nakagisnang
buhay bilang mayaman at anak ng isang marahas na may-salapi, nilisan ni Felipe
ang tahanan ng kaniyang ama para mamuhay bilang kaisa ng mga maralita. Iniwan
niya ang marangyang pamumuhay upang makasama ang mga karaniwang uri ng mga
mamamayan ng lipunan. Nakitira si Felipe sa tahanan ng isang amain sa kumpil sa
Maynila. Gayunman, kinamuhian din niya ang amaing si Don Ramon dahil wala itong
pinagkaiba sa kaniyang ama: mayaman at malupit sa mga tauhan nito.
Umibig si Felipe kay Tentay,
isang babaeng mahirap subalit may dangal. Pinilit si Felipe ng kaniyang ama na
magbalik sa kanilang kabahayan sa bayan ng Silangan, ngunit napalayas lamang
dahil sa pagtuturo ni Felipe sa mga tauhang magbubukid at utusan sa bahay ng
kanilang mga likas na karapatan bilang tao.
May tatlong anak si Don Ramon, na
amain ni Felipe, at inibig ni Delfin ang isa sa mga ito. Nang magbunga at
magdalang-tao ang anak na si Meni, itinakwil ito ni Don Ramon. Sumama si Meni
sa kasintahang si Delfin at namuhay bilang isang mahirap. Dahil sa ginawang ito
ni Meni, nilisan ni Don Ramon ang Pilipinas, kasama ang isang tinatangkilik at
kinakasamang katulong sa bahay. Napatay si Don Ramon habang nasa New York, kaya
binalik ang kaniyang bangkay sa Pilipinas. Si Ruperto, ang dating nawawalang
kapatid ni Tentay, ang nagbunyag ng dahilan kung bakit pinaslang si Don Ramon:
ang kalupitan nito sa kaniyang mga utusan.
Nagtapos ang nobela sa
pagpapaiwan nina Felipe at Delfin sa may puntod ni Don Ramon. Pinag-usapan nila
ang kanilang mga adhikain, paniniwala, at paninindigang panlipunan. Nilisan
nila ang libingan na sinasalubong ang kadiliman at kalaliman ng gabi.
III. Uri ng panitikan
Nobela
IV. Tagpuan
Sa Batis ng Antipolo at Maynila
V. Oras at panahon
Mayo - Hunyo 1904
VI. Talasalitaan
1. mabata- Ang mabata ay isa sa
mahahalagang sangkap upang magkaroon ng magandangrelasyon sa asawa.
2.panibugbo-duwag o takot sa kalaban.
3.sapantaha- may suspetsa
4.makapupong- daluyong o daloy ng
tubig
5.concordiana- Tamang pagkakatugma
pangungusap
6.karikitan - kanais-nais na itsura.
7.patighaw – maluwag sa loob
8.taong-bapor – mahihirap
9.aandap-andap–umiilaw
10.natatalos-nadarama o nilalamanp
11.natigmak – mababad
VII.Mga Tauhan
Don Filemon - mayaman at kasosyo
ni Don Ramon sa negosyo
Don Ramon - mayaman, ninong sa
kumpil ni Felipe
Meni - anak ni Don Ramon at
umiibig kay Delfin
Talia - anak ni Don Ramon
Isiang - Anak ni Loleng
Turing Madlanglayon - Kaibigan ni
Talia
Delfin - umiibig kay Meni at
isang manunulat
Felipe - kaibigan ni Delfin at
may prinsipyong pagkakapantay-pantay
VIII. Mga Suliranin
Sa bahagi ng
unang kabanata, ang mga umusbong na suliranin ay ang pagiging mapang angkin
nina Don Ramon at Felimon sa Batis. At ang pagiging selosa ni Meni kung kaya’t
nais malaman ni Delfin ang tunay na estado nila ni Meni.
IX. Mga Pangyayari
Sa unang
kabanata,matutunghayan ang pagkaganid ng mga Don sa ibang mahihirap at ang
pangmamaliit nila. Sa usaping pag-ibig ng kanilang mga anak,kailangang kauri
rin nila.
X. Kinalabasan
Palihim ang
pagpapalitan ng matatamis na salita nina Meni at Delfin dahil sa kahigitan ng
ama ni Meni nasi Don Ramon
XI. Pagpapahalaga Sa Tauhan
Ang pagpupursige at pagiging tapat ni Delfin, ang dahilan kung bakit
iniibig din ito ni Meni. Hindi sila nagpahadlang upang hindi matuloy ang
pag-iibigan nila.
XII. Pagpapahalaga Sa Katayuan Sa Buhay
Mapapansin sa nobelang ito ang isyu ng pang-aapi ng mayaman sa mahirap.
Ipinaglaban ng mahihirap ang kanilang karapatan na hindi lamang ang mayayaman
ang may karapatang magtamasa ng kalikasan na likha na Diyos kundi maging sila.
Ipinakita ang pagpapahalaga sa tao, na kahit mayroong iba’t ibang estado ang sa
lipunan,dapat manaig ang respeto sa kapwa.
XIII. Pagpapahalaga Sa Magagandang Kaisipan
Bigyan ng respeto ang kapwa at ipadama ang pagmamahal. Sapagkat kung
minamahal at nirerespeto muna natin ang ating sarili, gayundin ang gagawin
natin sa ating kapwa. Walang magiging ganid o maaapi kung alam natin na tayo
bilang mga tao ay nananalig sa Diyos.
XIV. Teoryang Pampanitikang
Gamit Ng Akda
Ang angkop nea
teoryang pampanitikan sa nobelang Banaag at Sikat ay ang Realismo, sapagkat
kakikitaan ito ng tunay na nangyayari sa
lipunan. Ang mayaman lang ang may kakayahang magpairal ng kapangyarihan at ang
mga mahihirap ay ang syang naaapi.At ipinakita sa bahaging ito ang
pakikipaglaban ng karapatan ng bawat indibidwal, lalo na sa mahihirap. Dapat sa
isang lipunan, pinapairal ang batas na magiging batayan ng pagkakapantay-pantay
ng karapatan ng mga tao.
XV. Gintong Aral
Ang pagmamahal
ay matatagpuan sa paninidigan. Ang pagkakaroon ng ipinaglalaban ang tunay na
makapagbibigay ng kaligayahan at pag-ibig. Kahit kadugo ay hindi makapagbibigay
ng pagmamahal na wagas at totoo kung makasarili ito at walang ibang iniintindi
kung hindi sarili.
https://fil.wikipilipinas.org/view/Banaag_at_Sikat
https://www.wikiwand.com/tl/Lope_K._Santos
https://www.academia.edu/13027038/BALANGKAS_NG_PAGSUSURI_NG_NOBELA_NI_MARY_FLOR_BURAC
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento